Sekalung pingat penghargaan saya tujukan kepada Cik Honey Bunny Serina aka Clover Girl (tuu dia namaa) sebab sudi temankan saya pi perabihkan duit semalam. Itu saja intro untuk hari ini. Bak kata cikgu muet masa form six separuh jalan dulu, keep it short and simple dan beliau ringkaskan jadi KISS. Jadi nak cakap kat sini, saya suka KISS.
Bak kata orang tua-tua juga, ikutkan hati, mati, ikutkan rasa, binasa, ikutkan perut, kenyanglah jawabnya. Apa lagi kalau melayan tekak yang buat dialog macam ni...
"Tasha makan Jhonny nak?"
"Nak. Jom!"
Maka berlarilah kanak-kanak itu dengan penuh bersemangat merebut tempat di Jhonny Restaurant walaupun harus tunggu sepuluh minit untuk mendapat tempat memandangkan full house dah macam bulan puasa pulak rasanya.
(Iklan Ayoub melintas dekat tv tadi so stop kejap.
Sekarang boleh sambung balik.)
Saya tak berniat nak tulis entry ni panjang-panjang sebab malulah entry sebelum ni beriya tulis pasal orang lain nak beli kasut, tapi lastly diri sendiri yang terjebak dalam kancah membeli kasut. Tak weh, ini bukanlah sebab gagal mengawal nafsu hati ke godaan hasutan syaitan nampak kasut tu nak beli, nampak kasut ni nak beli, bukanlah mengaruk macam tuh, tapi sebab memang dah jadi kewajipan saya untuk membeli. Waaah, gitu. Ayat dah macam iklan kerajaan dah ni haa...
Haruslah letak gambar cik ani membelek skirt pendek sebagai pembukaan kalau tak kang, ada pulak yang terkejut tengok makcik skirt tak pendek buat aksi &%#@$^* apa tu weh?
Daaaan, bila refer balik tajuk di atas I cuma nak cakap,
Siapa cakap keluar tak cukup kuota tak besh? Kalau terjadi miracle walaupun terpaksa tinggalkan salah seorang kat rumah jaga baby dan lepas tu boleh buat perasaan masing-masing jadi selesa dan bahagia, I guess it worth it kan? Jadi mulai hari ni saya declare awak BFF saya secara rasmi depan dunia.
Awak, yang buat sesi heart-to-heart depan saya sambil makan nasi goreng pineapple dengan awak yang request egg tart tapi tak nak makan bagi dekat saya balik macam hape entah punye perangai tu, lepas ni apa orang nak cakap pun lantaklah we know how close our heart even people see it apart. (Baca laju-laju nanti dengar macam pantun. Okeh, baca sekali lagi.)
Dah macam sesi Fadzilah Kamsah Selami Jiwa pulak dah ni. Enough. Dah sesiapa pun tak payah nak terasa.
Jadi kita teruskan dengan kasut yang pertama
Kurang berkenan sebab model tak cukup kepala jadi mari kita lihat kasut yang kedua...
Dah nampak kepala model dah, tapi dark grey di kaki tu nampak macam...
Okeh, kita cuba yang tu pulak!
Terlupa pulak nak close up kasut. Jadi biar saya jelaskan, kasut ketiga ni agak mengerlip sikit. So terus tak jadi nak beli karang orang ingat hang ni nak pi koko ka nak pi perarakan olimpik. Ok, letak balik, letak balik.
Malas nak try lagi, terus mintak auntie Bata carikan pasangan kasut yang pertama tadi, nak cuba kedua-dua belah pihak kaki.
Dah macam orang cacat dah aku tengok.
Kesian Cik Hani Bunny jadi camerawomen amateur. Nah hadiah. Terimalah bergambar di sisi model agar kita berdua boleh cepat-cepat pulang ke pangkal jalan.
Dah selamat dah pakai pergi koko pagi tadi. Sekian terima kasih.Cantikkan weh...
Tapi kenapa PINK?
No comments:
Post a Comment