BISMILLAHIRRAHMANIRRAHIM
ASSALAMUALAIKUM WBT
One thing about me, that most of my friends know is that I can't pretend. I can't say that I like for things I don't like. I can't say that I want, if I actually don't want it. I can't say that I can if I know that I actually can't. I am what I am.
Kalau satu hari nanti, kita dah tak kawan lagi, aku harap kau tahu kenapa itu berlaku. Tahu tak, I got so many reasons to argue about our relationship tapi aku selama ni buat dono je. Buat tak tahu berharap agar aku berjaya jadi seseorang yang pandai hipokrit. Sebenarnya aku bukanlah baik sangat nak care pasal semua orang. Tapi kalau aku tak care, tak bermakna aku marah ke merajuk ke atau ada niat memang nak putus kawan terus. Aku cuma belum ada reason untuk tegur kawan-kawan aku itu saja.
Itu pasal bila aku acuh tak acuh reply mesej orang, orang terus salah faham cakap aku sombong. Tak apalah, susah nak jadi orang yang memahami kan. Aku pun sedar yang aku ni bukanlah orang yang layak sangat nak diingati semua orang. Cukup aku sedar diri sedar yang aku masih ada mak ayah dan tak pernah lupakan diorang.
Dan kalau suatu hari nanti jodoh aku sampai, dah berlaki dah beranak-pinak, memang aku rasa bilangan kawan-kawan pun akan makin kurang. Nak tengok, siapa yang betul-betul boleh pegang title BFF tu. (throat-clearing)
Sekian, entry ni sebenarnya tak ada apa-apa motif. Saja cari mood nak menulis kembali. Ramadhan pun dah dekat. Nak siapkan diri dengan ilmu nanti boleh share dekat blog dengan kawan-kawan. Sebenarnya, aku dah jatuh cinta (sekali lagi). Dan bila aku jatuh cinta, mulalah hidup pun jadi tak tentu arah dan masa tulah nak kusyuk duduk dekat tikar sejadah lama-lama.
Ok lah. Jaga diri. Nanti kita sembang lagi ok. ^_^
No comments:
Post a Comment